Nou ja goed… waar zal ik eens beginnen? Dat is precies wat ik me afvroeg toen ik voor het eerst begon te schrijven. Want hoe begin je aan een verhaal waarvan je zelf nog niet weet waar het je gaat brengen? Maar goed. Let’s go dan.
Mijn naam is Lian, ik ben 32 en ik ben nu 7 jaar samen met mijn partner Eric. Ook ben ik de trotse mama van Dex & Len.
Soms kijk ik terug en vraag ik me af: hoe kunnen sommige dingen in het leven zo lopen? Ik kende Eric vaag via collega’s. Aardige jongen, verder niets bijzonders. Dat heb ik hem blijkbaar ook best duidelijk gemaakt, vertelde hij laatst nog lachend. Maar toen mijn vorige relatie van bijna tien jaar op Valentijnsdag 2018 eindigde en ik weer bij mijn ouders introk, stuurde hij ineens een berichtje. “Zullen we een keer iets leuks doen?”
Waarom ook niet, dacht ik. En zo gingen we samen naar Eindhoven winkelen, daarna eten bij La Cubanita. Ik wist me geen houding te geven. Daten voelde vreemd, spannend, alsof ik ineens weer moest leren hoe dat eigenlijk werkt. Maar Eric stelde me binnen no-time op mijn gemak. En eerlijk? Het was gewoon écht leuk. Het voelde goed. En zo zagen we elkaar vaker, steeds vaker, totdat ik vaker bij hem was dan thuis.
Wat niemand me had verteld: hoe het is om na jaren op jezelf ineens weer bij je ouders te wonen. Regeltjes, verwachtingen… dat botste. Eric woonde op zichzelf, werkte als vrachtwagenchauffeur en was geregeld een paar nachten van huis. Toen ik dat aan mijn moeder vertelde zei ze: “Lian, jij alleen thuis? Dat past toch helemaal niet bij jou?” En toch… ergens vond ik het heerlijk.
Alleen zijn voelde niet als leegte, maar als ruimte. Ruimte om weer even mezelf te zijn, zonder aanpassing, zonder pleasen. Tijd om te voelen, om te landen. En op de dagen dat hij er wél was, kon ik daar oprecht van genieten. De afwisseling gaf rust.
Ja, het ging snel. Twee maanden na een lange relatie weer een nieuwe liefde. Maar mijn vriendinnen zagen het meteen: “Zolang jij maar gelukkig bent, Lian en dat bén je.” En dat was ik ook. Dat bén ik.
Ik noem het mijn avontuur. Geen plan, geen strategie gewoon voelen wat klopt. En dat is precies hoe ik het wil blijven doen.
Reactie plaatsen
Reacties